امروز چند تا نقل قول از مادر ترزا خوندم که مثل نقل قول هایی که قبلا شنیده بودم شگفت زده م کردن
مثل این یکی که یادآوری می کنه هرچیزی که بقاش برامون اهمیت داره نیاز به مراقبت مداوم داره. مثلا هر رابطه ای مثل هر موجود زنده و متغیر دیگه نیاز به تغذیه شدن هر روزه داره: ا
اگر می‌خواهیم پیام عاشقانه‌مان دریافت شود، باید آن را بفرستیم اگر می‌خواهیم چراغی را روشن نگه داریم، باید مُدام در آن نفت بریزیم.
یا این یکی
اگر می‌خواهید برای ایجاد آشتی در جهان، کاری انجام دهید، به خانه‌تان بروید و خانواده‌تان را دوست بدارید
ولی قطعا این ها حرف های امروز من نیستند. زندگی باز اعتراف کرد که چقدر پیچیده ست. تقریبا بیش تر ساعت های روز رو سردرد داشتم. موهام رو کوتاه کردم. فیلم یه سمینار رو نصفه دیدم.یه کم گریه کردم و سعی کردم بی حسی و سکوتم رو تداوم بدم و مطمئمنم که اگر همین الان برم و دوش بگیرم حالم خیلی بهتر می شه. کلی هم تلاش کردم که یه اسلاید شو برای وبلاگ بذارم که موفقیت آمیز نبود
این نقل قول ها باعث می شه که به یه موضوع دیگه هم فکر کنم: این که واقعا آدم ها، همین آدم هایی که هر روز توی خیابون می بینم، چقدر خودشون رو نسبت به دنیای اطرافشون مسئول می دونن؟ نمی خوام و البته نمی تونم که هیچ قضاوتی در این مورد داشته باشم ولی این تاثیری توی کنجکاویم نداره
تنها چیزی که می دونم اینه که : خوبه... همه ی این ها خوبه ن. امیدوارم که 10 سال دیگه هم همین حس رو نسبت به الان داشته باشم.
..........................
مادر ترزا می گه :
موضوع این نیست که چه کاری می‌کنیم، مهم، میزان عشقی است که به کارمان داریم.
امروز!ا
سپاس از
همه کسانی که به کاری که انجام می دن اهمیت می دن
و می دونن که وقتی کارشون رو با عشق انجام می دن
حس آدم هایی رو که باهاشون برخورد دارن رو
بی بی دی با بی دی بوووو
عوض می کنن
به طور ویژه سپاس از
آقایی که مودم رو با خوش رویی، در زمان خیلی کم و بدون هزینه تعمیر کرد ( با وجود این که یه مسیر طولانی رو برای پیدا کردن نمایندگی پیاده رفتم اما تقریبا تمام مسیر برگشت از رضایت لبخند می زدم. انتظار داشتم یه بار دیگه اون مسیر رو برای پس گرفتن مودم تعمیر شده برگردم که خوشبختانه خیلی سریع تعمیر شد)ا
و خانمی که موهای من و نوشا رو با لبخند، حوصله و دقت کوتاه کرد
